Уучлахаасаа өмнө өөрийгөө сонсоорой

Хааяа энүүгээр орж юм уншдаг бүсгүй байна. Нөхөртэйгөө олон жил асуудалгүй амьдарч байлаа. Амьдрал тэгширч, хүүхдүүд том болж, жаргах цаг ирлээ гэтэл нэг л өдөр орчлон хөмөрчих шиг боллоо. Нэг бүсгүйн нөхөр танай нөхөр гэр бүл үймүүлээд байна гэж залгадаг байгаа. Нөхөр маань надад хайртай, амьдралаа бусниулахгүй, үр хүүхдээ бодъё гээд би ч гэсэн эр хүн алдаа л биз, эндээ л биз, уучлая, хэрүүл уруул хийхээ больё гэж бодлоо. Нөхөр маань ч тэр хүүхэнтэй утсаар ярихаа больсон. Надад жигтэйхэн халамжтай л байна. Буруугаа ойлгож байгаа нь мэдрэгдээд л байна. Уг нэг их сүртэй юм болоогүй, утсаар ярьснаас хэтрээгүй, тэр хүүхэн өөрөө л хайртай дуртай гээд гүйгээд байсан гэдэг юм. За тэр ч яахав. Яасан ч байлаа гэсэн өнгөрсөн асуудал. Бусад хүмүүс бол итгэхгүй л байх. Харин би нөхөртөө итгэхийг хүссэн.

Тэгээд ч эр хүн байгалиасаа л ингээд заяачихсан юм шүү дээ. Эмэгтэй хүн хайртай дуртай гээд гүйгээд байхад үгүй гэх эр хүн ховор л доо. Миний хувьд багш хүн болохоор энэ талаар нэлээд ихийг уншсан гэх үү дээ. Гэтэл би  нэг их сайхан санаатай, ууч зөөлөн сэтгэлтэй, хатан ухаантай, үр хүүхэд гэр бүлээ боддог, хүний алдаа оноог ойлгодог сайн хүн болох гээд өөрийгөө сонссонгүй. Нөхрийн минь араас гүйж, уруу татсан Нандинцэцэг гэгч бүсгүйн нөхөр залгаснаас хойш бүтэн 11 сар өнгөрлөө. Уучилж өршөөж сайн хүн болох гэж өөрөөсөө асуулгүй илүү зан гаргасандаа харамсаж байна. Ер нь залуучууддаа хэлэхэд ийм явдал тохиолдвол сайн бодож байж шийдээрэй. Уучлана гэдэг цаг хугацаа их шаарддаг асуудал бололтой. Дотор хүн минь уучлаагүй байхад уучилсан дүр эсгэж өөрийгөө хүчилж, өөрийгөө зовоох хэрэггүй юм байна.