Социализм биднээс сексийг хэрхэн хулгайлсан бэ?

“Пүү паа, заваан юм ярихаа боль!”
“50 хүрчихээд араатан амьтан шиг!”
“Гей? Юу гэнэ ээ? Хүн биш шдээ тэр!”

Ийм үгсийг хаа сайгүй — бүр сексуудын эрх чөлөөг дэмждэг сайт дээр ч унших болсон нь гашуун үнэн.
Энэ бол хувь хүний ёс суртахуунгүй байдал биш. Энэ бол социализмын үлдээсэн тархи угаалттай өв соёл.

Секс = үржихүй? Яасан өрөвдмөөр тэгшитгэл вэ!

Социализмын үед секс гэдэг бол хүүхэдтэй болохын төлөөх “ажил” байв. Дур хүсэл, мэдрэмж, таашаал гэх ойлголт — “капиталист завхрал” гэгдэн хав дарагддаг байлаа.

• Сексийн тухай ярих нь “ичгэвтэр”
• Нас ахисан хүний дур хүсэл “тохуурхал”
• Гей, лесби, транс хүмүүс бол “ёс бус”

Үр дүнд нь бид бие махбоддоо итгэхээ больж, дур хүслээ үгүйсгэж, олон янзын хүнийг үзэн ядах “ёс суртахуунтай” мэт санагдах болсон. Энэ бол нийгмийн эмгэг.

“50 хүрээд секс хийж болдоггүй” гэдэг хууль хаана бичээтэй вэ?

Хэн нэгэн 50 гарчихсан ч өөртөө анхаарч, дур хүслээ мэдэрч, шинэ туршлага руу тэмүүлэхэд — шүүмжлэл, доромжлол дагуулна.
Гэвч үнэндээ:

• 50-аас хойш дур хүслийн чанар өөр түвшинд хүрдэг
• Бэлгийн амьдрал бол насны бус, харилцааны чанарын асуудал юм
• Секс хийх эрхийг төрсөн он биш, амьд мэдрэмж шийддэг

Гей, лесби, транс хүмүүс — тэднийг бид яагаад үзэн яддаг вэ?

Гей, лесби, транс хүмүүсийг харахаараа бухимдаж, “зүгээр байж болдоггүй юм уу?” гэж хэлдэг хүмүүс олон. Гэвч асуулт эргээд бидэнд ирнэ:
Өөрөөр мэдэрдэг хэн нэгнийг үзэн ядах нь үнэхээр чиний мөн чанар уу?

• Бэлгийн чиг баримжаа бол “сонголт” биш, төрөлхийн онцлог
• Тэд ч бас бидэнтэй адил хүн, сэтгэлтэй, бие махбодтой, хайрлах эрхтэй
• Үзэн ядалт бол нийгмээс сурсан, хайр бол дотор чинь байгаа зүйл

Төгсгөл:

Сексийн тухай ярих нь бузар биш. Харин өөрийгөө мэдэх, хүлээн зөвшөөрөх, эрх чөлөөгөө сэргээх эхлэл юм.

Нас хамаагүй. Чиг баримжаа хамаагүй. Дур хүсэл, мэдрэмж, оршихуйн баяр баясал — энэ бүхэн чиний байгалиас заяасан эрх.

Хэн нэгэн “Пүү паа, заваан!” гэж хашхирч магадгүй. Харин чи инээгээд л: “Намайг хүн гэдэг юм шүү дээ.” гэж шивнэ.