Одоо би өөрөөсөө айж байна

Би нөхөртэйгөө танилцаад 9 жил болж байна. Бид 10 сарын өмнө хөөрхөн үртэй болсон. Гэхдээ миний муухай аашнаас болж би хүүхдээ хохироосон муу ээж болчихоод л байж байна.

Учир юу вэ гэвэл би нөхрөө ууж байгааг нь мэдэх л юм бол өөрийн эрхгүй уур хүрч араас нь залгаж хэрүүл өддөг. Өөрийгөө буруу зүйл хийгээд байгааг мэдсээр байж өөрийгөө захирч чаддаггүй. Сүүлдээ бараг өөрийгөө сэтгэцийн өвчтэй байх л гэж бодож байна. Битгий уу бага уу гээд хэлээд байвал болих байх гэж боддог байсан харин эсэргээрээ намайг тэгэх тусам улам цаашаа явмаар байдаг гэсэн. Би уух болгонд нь ингэсээр байгаад тэр хүнийг залхаачихсан. Аргагүй биз дээ хэн тэсэхэв. Төрсний дараа харин энэ асуудал дээр ахин нэг зүйл нэмэгдсэн. Тэр нь хардалт. Тэр хүн намайг хэд хэдэн удаа хуурч байсныг нь би жирэмсэн болохоосоо өмнө мэдсэн юм. Тэр үедээ би өөрөө л салж чадаагүй тэнэг. Яг тэр үед хадам ээж бурхан болоод /үүнээс 1 жилийн өмнө хадам аав бурхан болсон/ хэцүү байхад нь би хүртэл явчихвал яах билээ гэж өөрийгөө л хуурч сайн хүн болсон байх.

Тэгээд уучилсан байж тэр асуудлыг бүр мөсөн тавиад явуулчихаж чадахгүй сүүлийн үед үе үе сөхөөд байсан юм. Нөхөр маань бүтэнсайн өдөр л амардаг юм. Тэгээд хагассайн өдөр болгон ажлаа тараад ууна. Уухаараа заримдаа ирж хонохгүй, заримдаа үүрээр ирдэг. Хэд хоногийн өмнө бид маргалдаад тэр үед надад хэлсэн зүйлээс л би өөрийгөө ямар байсныг ойлголоо. Би хүүхэдтэйгээ өглөө 11, 12 хүртэл унтдаг. Гэртээ санаж бодох юмгүй хэвтэж байж ганц хүүхэд гаргаснаа хүний хийгээгүй юм хийчихсэн юм шиг их юманд бодоод өдөржингөө юу ч хийхгүй унтаад арчаагүй царайлж залхуураад байж байдаг байж түүнийг байнга мөрдөж тагнаж, элдэв бусаар харааж хүнд хэцүү ажлын стресс дээр нэмж зовоосоор уух сэдэл өгдөг байж.

Би айлын сайхан хүүг ямар их хэмэлж зовоосон юм бэ. Өөрийгөө би гэрээсээ ч гарч чадахгүй тухтай 00 ч орж чадахгүй байна, чамайг нэг удаа ч шөнө босгохгүй, хүүхдээ ав гэж шаардахгүй, ийм тийм юм авмаар байна, ийшээ тийшээ авмаар байна гэж зовоогоогүй байхад жоохон цаг гаргаад өгөөч гээд гуйгаад байхад тоосонгүй гэж өөрийгөө өмөөрдөг байж. Одоо би өөрөөсөө айж байна. Би хүүхдээ зөв хүн болгож өсгөж чадах хүн мөн үү гэж. Би хүний хань, эхнэр хүн болох болоогүй гэдгээ эрт мэдсэн бол айлын хүүг ч өөрийнхөө хүүхдийг ч ингэж зовлонд унагаахыг хүсээгүй…