ОНГОН БҮСГҮЙ ЭДЛЭХ ГЭСЭН БИШ ӨӨРТӨӨ БӨӨН ЗОВЛОН АВЧИРЧЭЭ

Онгон охинтой унтаж үзэхсэн гэсэн “Хөмхий” Мягмарын мөрөөдөл биелжээ. Харамсалтай нь түүний энэ секс мөрөөдөл биелэхдээ чухам л дээшээ тэнгэр хол, доошоо газар хатуу гэдэг шиг бөөн хар зовлон дагуулж иржээ. Мягмар бол угийн хур хөрөнгөтэй айлын ганц хүү бөгөөд идэж уух, өмсөж эдлэхээр үл дутах ёстой л алтны судал атгаж төрсөн юм шиг халгиж цалгисан нэгэн. Харин ганц гэм нь сексийн донд хамаг ухаанаа тавиад туучихсан эр юмсанж. Онгон охины хөндүүр эмзэг биеийг дураараа таалж үнгэх гэсэн түүний хүсэл хаврын нэгэн бүүдгэр үдэш гэнэтхэн биелжээ.

Голдуу өсвөр насныхан шоуддаг нэгэн диско бааранд Мягмар санаандгүй явж орвол зээр гөрөөс шиг цэмцийсэн гурван охин хатуу дарсны аагинд хөл гараа савчин бүжиглэж байв. Нэг л мэдэхэд Мягмар тэдэнтэй танилцаж, Урнаа, Анука, Золоо гэлцэн дуудалцаж, хүзүү сээрээ холбон бүжиглэх бөгөөд гурван охины зүс царай хэн хэнээсээ дутахгүй чухам л өнгө тунаруулан байж. Манай нэгэн нэртэй зохиолчийн зохиолд гардаг шиг “Мөнгөн дор өнгө” байдгийн үлгэрээр “Хөмхий” Мягмар гурван охинд эрээлж цээрлэх юмгүйгээр шууд л “Надад онгон охин хэрэгтэй байна. Нэг л шөнө явалдчих охин байвал би яахав онгон байсныг нь үнэлж, хагас сая төгрөг бэлэн өгнө” гэж баярхжээ. Охид ч хоорондоо нудралцан жуумалзаж байснаа “Бид нар нойль орчихоод ирье. Сайхан залуу минь ширээгээ дүүргээд байж бай” гэчихээд яваад өгчээ. Мягмар архи дарсны хамгийн үнэтэйг нь захиалан их л додигор сууж байв. Төдөлгүй охид инээлдсээр ирж ширээндээ суугаад “Хагас сая төгрөг чинь яг одоо бэлэн байгаа юмуу. Байгаа бол манай Урнааг аваад яв.

Эр хүнтэй үнгэлдэх нь битгий хэл үнсэлцэж ч үзээгүй. Гамтайхан эдлээрэй” гэж ирээд л сээтгэнэжээ. Мягмар тэдэнд бөөн мөнгө гаргаж үзүүлээд “За тэгвэл наймаа тохирлоо шүү. Цаг алт гэдэг биз дээ, явъя” гээд өндийжээ. Тэгтэл Анука хэмээх цэмцгэр шар охин “Баярлах болоогүй шүү, залуу минь. Хагас сая төгрөгийнхөө 250 мянгыг Золоо бид хоёрт, Урнаад үлдсэнийг нь яг одоо бидний нүдэн дээр өг” гэх нь тэр. Хуял тачаалаа онгон охиноор хурдхан гүйцээхийг яарсан Мягмар тэр дор нь хэлснээр нь өгч, Урнааг дагуулан гарчээ. Тэд явсаар Мягмарын 13 дугаар хороололд байдаг хоёр өрөө байранд ирсэн байна. Мягмар дөнгөж гэртээ оруутаа л бэлэн зассан диван руу зааж “Апив энэ орон дээр хувцсаа тайлаад хэвт” гэж захирангуй хэлснээ юу юугүй Урнаа руу дайрч нэг л мэдэхэд охины бүх хувцсыг урж тайлж хаяад нимгэн ягаан уруулыг нь озож гарчээ. Урнаа уруулаа юунаас ч юм харамласан юм шиг зайлснаа “Зөөлхөн л дөө, тийшээ ор руу очъё” гэхэд “Хөмхий” Мягмар “Чиний онгон хальсыг чинь харна” гээд орон дээр түлхэж унагаад өмдийг нь шувт татаад хоёр хөлийг нь алцайлгах гэж хэсэг оролдсон боловч Урнаагийн хавчилтанд эрхгүй дийлдэж, шууд л гантайсан эрхтнээ углах гэж зүтгэв. Орны урдуур унжсан хөнжпөөс Урнаа зууран амьсгаадаж “Хүүе ээ, хөнжлөө нөмрөөч дээ. Эвгүй юм биш үү” гэж шивнэжээ. Зөөлхөн булбарай охины эмзэг эрхтэн рүү хэтэрхий томдох болов уу гэмээр эрхтнээ Мягмар явуулж орхитол Урнаа учиргүй ёолж орилон угсарсан хэдэн бүлэлтийн дараа бүр “Болиоч дээ, аймаар байна. Өвдөөд байна” хэмээн хашгирч, эхэр татан уйлжээ. Ямар хайртай дуртай хүүхэн нь биш, онгон ч гэсэн мөнгөөр авсан юм чинь юуг нь өрөвддөг юм гэж бодох зуураа Мягмар улам хүчтэй хөдөлсөөр сая л бие нь суларчээ. Урнаа нулимстай нүдээр огт өвдөлт мэдрээгүй аятай залуу руу харж, зальжин нь аргагүй инээснээ гэнэт хувиран “Хамаг бие даагдахгүй хөндүүрлээд байна. Эрэгтэй хүнтэй унтах чинь ямар аймаар байдаг юм бэ, ёо ёо үхлээ” гэж шивнэх төдий өгүүлээд доошоо цус гараад байна, ванны өрөө орчихоод ирье гээд босоход үнэхээр өгзөгийг нь дагаад ягаан толбо гарсан байлаа. Урнааг ванны өрөөнд орсон хойгуур хаалганы хонх дуугарахад онгойлгож өгвөл Мягмарын найз Дэлгэрсайхан нэг хүүхийн хамт зогсч байлаа.

Дэлгэрсайхан Мягмар луу нүдээ ирмээд хэзээ язааны эзэн нь юм шиг нөгөө өрөө рүү нь яваад орчихов. Удалгүй нөгөө өрөөнөөс янаглах чимээ гарч, эмэгтэй хүний байж ядсан бөглүү гиншсэн дуу сонсогдлоо. Энэ дуу чимээнээр Урнаа ванны өрөөнөөс гарч ирээд Мягмарыг хүзүүдэн тэврээд “Би биеэ арчаагүй нойтон байгаа. Намайг үнс л дээ” гэж амьсгаадан хэлээд гараа доош явуулж, Мягмарынхыг атгаж байснаа тонгойж, хуйхнаг төмсгийг нь үнсэж эхлэв. Залуу эр ч Урнаагийн тонтойсон хоёр өгзөгийг шохоорхон харж зогссоноо гэнэт эргэж ард нь гараад сэлдийгээ шургуулж гарав. Урнаа хэдхэн мөчийн өмнөх онгон охин биш, хэзээ язааны янагийн ажилд гаршсан нэгний адил бөгсөө тосгуулан цохилцож эхэлжээ. Ухаан санаа самууруулсан ор хөнжлийн явдал дуусч, онгон охин Урнаа хүүхэн болоод явжээ. Урнааг явуулчихаад Мягмар Дэлгэрсайхан дээр орвол найз нь “Чи энэ хүүхнийг эдлэхгүй юмуу. Хүүхний хувьд ч хүүхэн шиг хүүхэн шүү” гээд мар мар инээхэд Мягмар “Зүгээрээ зүгээр. Би сая онгон охин илгээгээд хүүхэн болгоод замд нь оруулчихлаа” гэж баярхжээ. Дэлгэрсайхан үйөмшээгүй бололтой “За чи мөн ярив аа. Одоо цагт онгон охин ёстой нөгөө цэцэрлэг, яслид л байдаг байх. Арай чи яслын хүүхэд илгээчихсэн юм биш биз” хэмээжээ. Энэ ярианд дургүй нь хүрсэн Мягмар Дэмбэрэлийг дагуулан түрүүхэн нүгэлт ажил үйлдсэн диван руугаа авчирч цагаан хэрэгслийг нь харуулсан байна. Дэлгэрсайхан даавуун дээрхи улаан толбыг долоох нь холгүй шинжиж байснаа хуруундаа имэрч хэсэг үзсэнээ учир зүггүй инээж “ Найз аа, чи чинь эрүүл биз дээ.

Энэ чинь цус биш, уруулын будгийг усаар шингэлээд улаан болгочихсон байна шүү дээ. Ха ха ха, миний найз ингэж хулхидуулах гэж, ингэж өөрийгөө хуурч дэмийрч байхаар цаад өрөөндөө байгаа бэлэн хүүхэн дээр орооч” гэжээ. Уур нь хүрч, уушиг нь сагсайсан “Хөмхий” Мягмар өөрийгөө зүхэж, хий л баахан үглэж, хараал тавьж хөмхийгөө зуусан байна. Тэрбээр найздаа хандаж “Тэр гурван охин нойлын өрөөнд ороод их удсан байхгүй юу. Тэр хооронд уруулын будгаа усаар шингэлээд байж байсан байх нь ээ. За яахав ээ, би саяын охиныг олохдоо л нэг олно” гэж хорхой идсэн араандаа зуужээ. Тэгээд жаахан тайвшраад “За яадаг юм бэ. Тэр муу хүүхэн онгон байна уу, цоорхой байна уу ямар ялгаа байна. Дараа заавал онгон охин олж илгээнэ дээ” гэж боджээ. Хэрэг явдал ингээд дуусчихсангүй. Хэд хоногийн дараа Мягмар нэгэн цэнгээний газраас мөнөөх Урнааг олж харжээ. Тэгээд түүн дээр явж очоод “Миний хөөрхөн онгон охиноор юу байна аа. Эртээд би чамайг яах гэж явуулав аа. Санаад болдоггүй. Онгоныг нь цоолсон охинтойгоо дахиад унтах ёстой гоё байдаг юм. Надад хагас сая төгрөг байна. Хоёулаа манайд очъё” гэхэд цаадах нь дуртайяа зөвшөөрчээ. Эртээд “Хөмхий” Мягмар гэнэдсэн бол энэ удаад Урнаа охин гэнэдэж байгаа нь энэ дээ. Мягмар түүнийг гэртээ дагуулж оруулангуутаа л үсэртэл алгадаж орхижээ. Тэгээд татаж босгоод “За онгон охиноор юу байна даа. Одоо бас л уруулынхаа будгийг усаар шингэлээд цус гаргачихна гэж бодож байна уу. Горьдсон байлгүй. Чиний эрхтэнээс би одоо жинхэнэ цус гаргана. Тэгж байж хор шараа тайлна даа” гээд хоёр найз руугаа утасдаж “Та хоёр одоохон манайд хүрээд ир. Энд би нэг онгон охин олоод ирлээ. Энийг гурвуулаа элбэж цоолмоор байна. За хурдал, хурдал” гэж хашгирчээ. Төдөлгүй Мягмарынд Баттүвшин, Цэрэнбаатар хэмээх хоёр залуу хүрээд ирж. Цэрэнбаатар нь эмэгтэй хүн зодож таашаал авдаг гаж донтой юмсанж. Өмнө нь тэрбээр ийм хэргээр шоронд сууж байсан засаршгүй этгээд ажээ. Мягмар ёстой л болдог хүнээ дуудчихлаа гэсэн аятай “За, Цээеэ минь. Энэ янхан надад маш их өртэй, намайг маш их гомдоосон новш байгаа юм. Би зодох гэсэн боловч энэрэнгүй сэтгэлтэй хүн чанар маань гай болоод байна. Тэгээд л чамайг дуудлаа. Чи наадахаа яаж ч эдэлсэн болно. Чиний дурын хэрэг. Би бүх хариуцлагыг нь даана. Май энийгээ ав” гээд Урнааг Цэрэнбаатар луу түлхжээ. Цаад гаж донтон нь ч Урнааг дуртайяа тэврээд авсан байна. “Хөмхий” Мягмар хөмхий зуунгаа “Байз нэг юм хэлэхээ мартчихаж. Миний сонирхож байгаа юм гэвэл энэ янханы эрхтэнээс цус гаргах. Яагаад гэвэл энэ эртээд намайг онгон гэж хулхидаад уруулын будгаар шингэлсэн улаан ус салтаа руугаа гоожуулж хуурсан новш байгаа юм. Одоо тэгэхээр жинхэнэ цусыг нь гаргахаар миний хор шар тайлагдана биз. “Хөмхий” Мягмар хөмхий зуухаа болино биз. Ха ха ха ха” гэж паржигнатал инээхэд гаж донтон Цэрэнбаатар “Тэр тал дээр миний хөгшин санаа зоволтгүй. Олон эрд нухлуулсан янхан хүүхний салтаанаас цус гаргана гэдэг өдрийн од шиг ховор. Гэхдээ би аргална аа” гээд Урнаагийн хамаг хувцсыг урж тасдаад шалдагнах нь тэр. Тэгээд аварга том сэлдийгээрээ умдаг руу нь сүртэй нь аргагүй хатгаж гарчээ. Гэвч гай болж Урнаагийн нөгөөдөхөөс нь цус гарсангүй. Цэрэнбаатар түүнийг үсдэж байгаад ар, өврөөс нь сэлдийгээ хийж мундашгүй тарчлаасан боловч аанай л цус гарсангүй. Сүүлдээ бүр эмэгтэй хүн зодож дур ханадаг гаж дон нь хөдөлж Урнааг үсдэж байгаад хэд хэд алгадаад авчээ. Бүр элэгдэж унагаасан байна. Тэгээд арга нь барагдсан байртай “Хөмхий” Мягмарт хандаж “Би хэлээгүй юу. Олон эрд нухлуулсан янхан хүүхний эрхтэнээс цус гардаггүй ээ гэж. Үнэн байгаа биз дээ. Эд нарын эрхтэн худаг болчихсон байдаг байхгүй юу.

Одоо Баттүвшин чи энэ янханыг жаахан эдлээтэх. Дараа нь Мягмар чи өөрөө эдэл. Тэрний дараа би эрхтэнээс нь цус гаргах гээд үзье. Их хуцвал архины шил шургуулна даа. Тэгээд цус гарахгүй бол эрхтэн рүү нь хутга шаагаад эргүүлчихнэ дээ. Тэгсэн байхад цус гарч л таараа” хэмээжээ. Цэрэнбаатар, Мягмар хоёрыг бодвол Баттүвшин овоо хүн чанартай, тэр дундаа чадал дорой эмэгтэй хүнийг тохуурхан даапаалаад байдаггүй нэгэн юмсанж. Тиймээс тэр Урнааг зовоож тарчлаахыг хүссэнгүй. Тэгээд тэр “Би энэ муу янханыг ванны өрөөнд оруулаад жаахан тамлаж байгаад ирье. Та хоёрын дэргэд юу яана гэхээр ичээд байна” гээд Урнааг аваад ванны өрөөнд орсон байна. Баттүвшин оронгуутаа л “За би чамайг одоо цохино. Чи эвгүй муухай хашгираарай. Орилж чарласан ч болно. Тэгээд би чиний умдагыг сахлын хутгаар жаахан зүсээд цус гаргана. Ингэхгүй бол гадаа байгаа хоёр хулгайчийн сэтгэл амрахгүй. За орилоод өг” гээд түүнийг цохиж гарчээ. Урнааг байдгаараа чарлаад эхэлмэгц Цэрэнбаатар “Манай Баттүвшин ч хүүхэн цохихдоо сүрхий юмаа. Ёстой алж байх чинь. Гэхдээ цаад янханыхаа эрхтэнээс цус гаргаж чадахгүй л байхгүй юу. Хэн чадах вэ? Би л чадна” гэж аархаж байлаа. Төдөлгүй Урнаа байдгаараа уйлчихсан, Баттүвшин нэг л их гавъяа байгуулчихсан аятай ванны өрөөнөөс гарч иржээ. “За би тэр гарахгүй байсан цусыг чинь гаргачихлаа шүү. Худлаа гэвэл энэ хүүхний салтааг үз” гэж Баттүвшинг хэлэхэд нээрээ л Урнаагийн хоёр гуяыг дагаад цус урсаж байх нь тэр. Цэрэнбаатарын царай хачин болж ирсэнээ “Алив Баттүвшин чи эрхтэнээ надад харуулаач. Чинийх тийм том юмуу” гээд Баттүвшингийн шалбайж буусан эрхтэнийг харчихаад “За энэ худлаа болоод явчихлаа шүү. Энэ муу хуруун чинээ эрхтэн худаг шиг том умдагнаас цус гаргана гэж түүхэнд байхгүй. Та хоёр хуйвалдсан байна. Алив янхан, чамайг шалгаж үзнэ ээ” гэхэд “Хөмхий” Мягмар өлгөж аваад “Нээрээ шалгаж үзье. Хамраасаа цус гаргаад түүнийгээ салтаандаа нялчихсан ч юм билүү, хэн мэдлээ.

Эртээд уруулын будаг нялсан бол энэ удаад хамрынхаа цусыг нялчихлаа шүү. Энэ ер нь яасан хүн зальдаж ханадаггүй янхан бэ. Алив чи тэр диван дээр салтаагаа дэлгээд хэвт” гэж Урнааг зандарчээ. Тэгээд Мягмар, Цэрэнбаатар хоёр яг л мэс заслын эмч аятай Урнаагийн хоёр хөлийг алцайлгаж байгаад эрхтэнийг нь сайтар шалгаж үзтэл сахлын хутгаар зүссэн мөр тодроод ирэх нь тэр. Цэрэнбаатар тачигнатал инээгээд “Би хэлээгүй юу. Надаас өөр цус гаргах хүн байхгүй ээ гэж. Баттүвшин чи ёстой андын тангараг зөрчсөн хогийн хулгайч байна даа. Очиж очиж нэг муу янхантай хуйвалдаад байхдаа яахав дээ. Новш оо, наашаа хүрээд ир” гэж хашгирчээ. Гэвч Баттүвшин хэрэг бишдэхийг мэдмэгцээ бушуухан гараад явчихсан байлаа. “Өө, новш оо. Чи бид хоёрыг сая энэ янханы салтаа саамтай зууралдаж байх хооронд Баттүвшин бултчихсан байна ш дээ. Одоо тэгвэл энэ янханыг нь ална даа” гэж Цэрэнбаатар хашгираад Урнааг үсдэж аваад зодож гарсан байна. Мягмарын гэрт нэг л хачин юм болж мэдэхээр байсныг Баттүвшин гадарлаж байсан тул шууд цагдаад хандахаар шийджээ.

Учир нь эмэгтэй хүнийг тамлан зугаацсан хэргээр өмнө нь шоронд орж байсан гаж донтон Цэрэнбаатарын гараас хэр баргийн хүүхэн эрүүл саруул мултардаггүй юмсанж. Тэгээд ч Мягмар, Цэрэнбаатар хоёр хүчингийн хэргээ далдлахын тулд Урнаагийн амийг хөнөөж мэдэхээр байлаа. Хөнөөхгүй юмаа гэхэд дор хаяж долоо хоног эдэлж хэрэглэнэ. Тэгэхдээ баахан тарчлаана. Урнаа тэдний гарын аяыг даахгүй ч байж мэднэ. Баттүвшин ингэж бодоод шууд цагдаагийн газар ирээд учир байдлыг хэлжээ. Цагдаагийнхан “Хөмхий” Мягмарын хаалгыг шууд зад татаад ортол нэвширтлээ зодуулсан Урнаа ухаан алдаад уначихсан, эрхтэн рүү нь архины шил шаагаад орхичихсон, харин Цэрэнбаатар, Мягмар хоёр нөгөө өрөөндөө архидаад сууж байсан байна. Ингэж Урнаа бүсгүй амь аврагдаж, харин гаж донтон Цэрэнбаатар, Мягмар нар хүчингийн хэрэгтэн болж хувирсан байна.